George Korsmit

Binnen de expositie You want it Darker zweeft de schildering van George Korsmit als een uitweg voor het donkere, als een spirituele gekleurde punt die over het geheel zijn zachte adem blaast. Korsmit werkt binnen een eigen systeem waarin het toeval een hoofdrol krijgt. De cirkelvormige schildering op de muur is opgebouwd uit kleurvlakken waarvan vorm en afmeting bepaald zijn door het werpen van een dobbelsteen. Deze scheefgetrokken kleurvlakken geven een ronde vorm die pulseert door het naar binnen en buiten gaan van de vlakken. De kleuren van de vlakken worden blind geselecteerd en Korsmit mengt ze ter plekke met de hand. Het resultaat is van tevoren altijd open, onbepaald. Geritualiseerd toeval, noemt Korsmit het. Maar wat is toeval? De dobbelsteen bepaalt, maar de energie van degene die de dobbelsteen werpt, de kaart trekt, en de energie van het moment bepaalt misschien nog wel meer.

Daarnaast zijn de titels van de werken van Korsmit uitgesproken: Everything is One, Welcome Stranger, Homage to the Soul, Sending out the Gods. Verrukkelijke titels voor iedereen die hoopt op een diepere betekenis van het toeval, op een betekenisvolle samenhang van het leven. In 2010 ontmoette George Korsmit sjamanen in Zuid-Korea die in hun rituelen met kleur werken. De selectie uit 5 of 6 kleuren bepaalt het proces van het ritueel waarin contact gemaakt wordt met voorouders en geesten. ‘Ze werken met vrij strakke regels. De toewijding die ze hebben als ze bidden of mediteren kwam voor mij zo dichtbij het werk van een kunstenaar in zijn atelier. Je probeert jezelf in een modus te brengen dat je geconcentreerd kunt doen wat je wilt doen. Voor mij zijn zij gelijkdenkenden.’ Korsmit vroeg advies aan de sjamanen hoe hij het beste een nieuw werk kon maken. Uit de gesprekken kwamen vele adviezen maar niet een heel duidelijk antwoord. Wel maakt hij zijn schilderingen sinds die tijd altijd samen met een ander. Voor de Garage werkte hij samen met de dakloze Amerikaan Ronald Johnson, die hij in een van de opvanghuizen in Amsterdam leerde kennen: een werk als een persoonlijk gesprek en bij vlagen hypnotiserend, als het leven zelf.